47. Groeten uit Grootfontein

Na een lange digitale stilte van mijn kant af, hier weer een blog.

Ruim twee maanden was ik in Nederland. Nu ik dit type zit ik weer op de bank in mijn warme huisje in Grootfontein, hoor ik de duiven op mijn dak rondscharrelen en de hond van de buren blaffen en voelt het allemaal al weer zo ver weg. Maar het helpt om weer even in gedachten terug te gaan.

Vanwege het feit dat mijn zusje in februari ging trouwen en de zomervakantie hier van december tot halverwege januari duurt, had ik besloten om een keer iets langer naar Nederland te gaan. Zodoende heb ik na lange tijd weer eens een Hollandse kerst (incl gourmetten) gehad. Ik heb veel mensen weer even kunnen zien en spreken. Het was heerlijk om tijd met mijn familie en vrienden door te kunnen brengen. Om zelfs weer even de snijdende kou te voelen. Door de sneeuw te lopen. In het donker alleen buiten te lopen. Met de trein overal naar toe te kunnen. Heerlijk te kunnen wandelen en veel van Nederlands mooie plekjes te kunnen zien. En het was fijn en bijzonder om bij de bruiloft van mijn zusje te kunnen zijn. Ik heb er echt van genoten!

Vorige week maandagavond ben ik in Grootfontein aangekomen. Het was een bijzondere start, om het zo maar te noemen, omdat meteen nadat we wegreden bij de plek waar de bus stopt, de deur van de auto werd opengetrokken en mijn handtas en laptop eruit werden gegrist door iemand die meteen daarna het donker in rende. Nog voor we goed en wel doorhadden wat er gebeurde, was het al voorbij. Toen besefte ik me pas hoeveel ik eigenlijk in mijn handtas overal ronddraag… mijn portemonnee met bankpassen en rijbewijs (net nieuw ontvangen toen ik in NL was…), mijn mobiel, mijn MP3 speler (hij was al ouddd, maar werkte nog goed), mijn lievelings sjaal die ik van Ellen en Leoni uit Israel gehad heb,…en noem maar op. Om over mijn laptop nog maar te zwijgen… Persoonlijke dingen. Ten minste daar ging ik van uit. Tot maandagavond dan. Een heel raar gevoel moet ik zeggen dat ik nu niet weet wie het heeft en wat ermee gedaan wordt.

Mijn eerste dagen hier bestonden dan ook uit blokkeren, opnieuw aanvragen, politieverklaringen afleggen, en noem maar op. Er was niet echt tijd om te “landen.” Maar hoe dan ook, ben ik nog steeds blij dat ik weer hier ben en voel ik me, ondanks dit incident, veilig en op mijn plek; zie ik uit naar de dingen die ik hier de komende tijd mag gaan doen en weet ik dat God altijd bij mij zal zijn.

Inmiddels ben ik met verschillende activiteiten weer begonnen. Toen ik met de jongens bij elkaar kwam donderdagochtend, ons eerste groepje in lange tijd, heb ik ze laten kennismaken met drop. Geheel tegen mijn verwachtingen in was er maar 1 die het echt niet lekker vond, de rest wel en zelfs zo dat ze er nog wel een paar wilden. Lang leve drop! 🙂 We hadden het groepje deze keer buiten bij de kerk waar ik ook altijd youthclub heb. In de schaduw van de bomen en met af en toe een nieuwsgierige voorbijganger. We hebben lekker geverfd, zo leuk om te zien hoe ze daarvan genieten. En om te zien hoe ze invulling geven aan hun creativiteit… Een van de jongens houdt altijd erg van zichzelf “versieren” met allerlei hangertjes enz. Nu had hij, toen er nog een beetje verf over was, met zijn vinger wat stippen op zijn arm gezet. Heerlijk die creativiteit 😉

Tot de volgende keer!

Groetjes uit Grootfontein!