Dit jaar is tot nu toe zo anders dan al de andere jaren dat ik hier was. Je kunt niks plannen…Veel van mijn normale activiteiten zijn ook weer gestopt.
Met de jongens kan ik nog wel doorgaan, want die zijn minder dan tien per groep. Van mijn eerste groep zijn er bovendien twee weggegaan. Ze hebben werk gekregen (wat een wonder is in tijden als deze) op een boerderij. Ze waren drie jaar deel van het groepje, dus het is in mijn hoofd best even wennen… Ik mis ze, en de anderen van het groepje missen hen ook…Zij bidden nu, als we samen bidden aan het eind van het groepje, voor de twee die weg zijn en dat zij zelf ook werk mogen krijgen. Superlief.
De twee die weg zijn, trots op hun zelfgemaakte hoed
De bijbelstudie bij het kosthuis is al de hele tijd gestopt, omdat ze geen mensen van buitenaf het kosthuis in willen laten. De meisjes zelf mogen ook nergens heen. Dus we wachten nog maar tot er weer mensen in mogen.
Een paar weken hebben we weer youthclub gehad. Anders dan normaal, omdat nu alle stoelen enz. schoongemaakt moesten worden voor en na youthclub, we ver uit elkaar moesten zitten, iedereen zijn handen moest wassen voor binnenkomst, we een register bijhielden, en iedereen een masker droeg. In vergelijking met voor Corona, waren er ook minder jongeren die kwamen. Maar we waren in ieder geval weer begonnen. En nu zijn we weer gestopt, want het land is weer terug naar bijeenkomsten van max 10 mensen.
In de weken dat we wel youthclub hadden, hebben we het o.a. gehad over Psalm 91:1-2
Wie in de schuilplaats van de Allerhoogste is gezeten
zal overnachten in de schaduw van de Almachtige.
Ik zeg tegen de HEERE: Mijn toevlucht en mijn burcht,
mijn God, op Wie ik vertrouw.
In deze eerste twee verzen worden 4 namen van God genoemd. En elke naam zegt iets over wie Hij is. In tijden als deze raak je zo snel gericht op omstandigheden, op alles wat gebeurt en kan gebeuren, dat we vergeten wie Hij is. Dat hoe groots en dramatisch alles ook lijkt, God de Allerhoogste is, de Almachtige, de IK BEN DIE IK BEN, eeuwige, en de Schepper God. Ik had deze verzen op een klein papiertje aan iedereen gegeven. En terwijl ik het uitdeelde zei ik: “try to read it everyday, meditate on it, memorize it.” Toen vulde een van de jongeren mijn rijtje aan met: “sanitize it.” Hihi.
Daarna waren we begonnen met een reeks over de geestelijke wapenrusting. Ik had op youtube een video gezien waar de wapenrusting werd vergeleken met een mandarijntje met en zonder schil. Met schil symboliseert dat je de wapenrusting aan hebt. Wanneer je het mandarijntje dan in het water legt, blijft hij drijven. En zonder schil, zonder wapenrusting, zinkt hij. Toen ik het thuis probeerde, bleek dit inderdaad het geval. Superleuk natuurlijk. Dus ik had een mandarijntje meegenomen, een glas voor het water, ik was er klaar voor. Maar ja, het mandarijntje had andere plannen, want toen ik met een groots gebaar het mandarijntje zonder schil in het water legde, bleef hij gewoon drijven. We hebben lekker gelachen. Aan het einde zei een van de jongeren, die hielp met het schoonmaken van de stoelen, tegen mij: It’s ok miss, we understood. Gelukkig maar 😊
Mijn jeugdclub-schoonmaak-kit
De kleuterscholen waren ook weer begonnen. Minder kinderen dan normaal, maar de onderwijzers konden weer lesgeven. We hebben een paar bijeenkomsten gehad om lessen voor te bereiden. Maar, ook dit is weer gestopt, omdat de regering besloten heeft de face-to-face klassen van kleuter tot grade 9 weer te laten ophouden voor bepaalde tijd. We hebben zo gelachen bij een van de bijeenkomsten om de verhalen van een van de onderwijzers. De eerste schooldag na Corona-sluiting had ze het met de kinderen gehad over Corona. “Weten jullie van Corona?” “Yes teacher! We moeten onze handen wassen! En we moeten onze maskers dragen!” “Heel goed!” Nog geen uur later tijdens pauze tijd, ziet ze diezelfde kinderen buiten rondrennen, met hun masker al rondzwaaiend boven hun hoofd, ziet ze ergens anders een kind proberen zijn masker over zijn been vast te maken, en weer ergens anders ziet ze dat een kind zijn masker bij een ander kind op doet om te laten zien hoe zijn masker zit. Kortom… het was nogal een strijd.
Waarschijnlijk horen we aan het eind van deze week weer meer, van maatregelen enz. De hoeveelheid gevallen in Windhoek lopen redelijk snel op, en ook in Grootfontein zijn nu een paar besmettingen vastgesteld.
Het zijn denk ik voor iedereen tijden van verandering, van onduidelijkheid, van onzekerheid. Wat wij mogen doen in dit alles is wat de schrijver van psalm 91 doet: Schuilen bij God, woorden van geloof spreken en op Hem vertrouwen.
Veel liefs!
