De tweede termijn van het schooljaar is inmiddels begonnen. In mei was het vakantie en zijn mijn ouders gekomen. De eerste week hebben ze bij mij thuis in Grootfontein doorgebracht. Zodoende konden ze meehelpen met onze jaarlijkse dekenactie. Dit jaar waren de kinderen uit grade 6 en 7 van de Omulunga Primary school aan de beurt. Dit betekende dat 230 kinderen een deken ontvangen hebben en dus warm kunnen slapen in de koude Namibische winternachten (ja echt koud: het weerbericht zegt dat het komende woensdagnacht 2 graden wordt…) We hadden na afloop nog dekens over en deze hebben we toen bij de kleuterschool van Elmery uitgedeeld. Dus daar waren nog eens 50 kinderen die een deken kregen.
Na de week in Grootfontein zijn we samen in ongeveer 2 weken tijd tot aan Kaapstad gereden en hebben onderweg genoten van het mooiste mooi, en heerlijke wandelingen gemaakt. Fijn om samen tijd door te kunnen brengen! Vanaf Kaapstad ben ik weer teruggevlogen naar Windhoek en mijn ouders naar Amsterdam.
Terug in Grootfontein begon meteen het werk weer. We hebben een trainingsweek voor de kleuteronderwijzers van Bushmanland gedaan, waarvan ik twee dagen de training heb aangeboden. En deze week begonnen alle normale werkzaamheden weer. Toen ik begin deze week drie van onze straatkinderen zag, zei een dat het al vier maanden geleden was dat we groep hadden gehad (in werkelijkheid was het een maand, waarin ze nog wel eten gekregen hebben van Willanie). Voor hem voelde het blijkbaar lang. Toen we gisteren bij elkaar kwamen en samen in het gras in de zon zaten (het is winter, dan zitten we in de zon), zeiden ze ook dat de vakantie saai en lang was geweest en dat ze onze bijeenkomsten dan missen. Lief zijn ze. Het kleine broertje (4 jaar oud) was ook weer daar, hij is al bijna deel van de groep. Als ik aan hem vraag “hoe gaan dit?” dan antwoordt hij met “ja.”
De kids- en jeugdclubs zijn weer begonnen. Heerlijk om te doen. Bij de kidsclub vraag ik meestal wat ze willen zingen. “Who is the king of the jungle” is een van de favorieten op dit moment. Maar dinsdag zei een meisje heel enthousiast “Making melodies!” Dit is een liedje wat door een man gezongen wordt, en op de een of andere manier kan mijn stem er niet bijkomen als ik wil meezingen: ik moet of heel laag of hoog. Dus ik ben altijd een beetje huiverig voor dit lied. Maar de kinderen genieten ervan, omdat je eerst je duimen moet opsteken, dan je duimen opsteken en je ellebogen naar achter, dan dit plus je benen wijd, plus knieën in, plus borst vooruit, plus hoofd naar achteren en de laatste, als je dan in die verkrampte houding staat, is tong uit. Hihi, dan “zingen” we (voor zover dat gaat met je tong uit) het liedje nog een keer en dan is het klaar. Ik vraag me wel eens af wat de mensen denken die langslopen en ons zo bezig zien. Maar goed. Alles voor de kinderen 🙂
Gisterenmiddag heb ik botten rondgebracht. Het was lang geleden dat we gehad hadden, dus de mensen zaten er echt op te wachten. Toen ik bij de eerste plek kwam, kon ik niet eens normaal mijn auto openmaken, of ze waren al bezig met uitladen… De andere helft heb ik bij Elmery gebracht. Zij verdeelt dan vanaf daar weer met de mensen die met hun bakken en schalen komen. Dit keer waren het echter grote botten dus die passen niet in een schaal. Er stonden 4 kleine kleutertjes bij het hek en Elmery gaf hun 1 poot. Toen ik wegreed zag ik ze samen worstelen om dat grote bot thuis te brengen. Schattig gezicht (en natuurlijk een beetje luguber).
Vanochtend, tussen het rondbrengen van eten voor de soepkeukens door, heb ik een overleg gehad met twee bijzondere vrouwen. Een ken ik van onze kerk, Eva. De ander is een van de kleuteronderwijzers waar ik mee werk, Magda. Zij zijn vriendinnen, hebben alletwee een geweldig gevoel voor humor, en een groot hart voor mensen en God. Ze willen een naaldwerkcursus beginnen in Magda’s kleuterschool. De kleuters zijn daar alleen in de ochtend, dus in de middag is het leeg en kunnen ze de ruimte daarvoor gebruiken. Eva stelde voor om de straatkinderen ook te leren, dus ik ben benieuwd! Ik zal jullie op de hoogte houden.
Het was een beetje vanalles wat dit keer 🙂
Liefs!
lisettenamibie 